Emigreren, waarom eigenlijk?

In september 2008 startte ons 10-jaren plan (wat er uiteindelijk 13 werden) om naar Spanje te emigreren. Een lange reis van aankoop van de grond, het regelen van bestemmingswijzigingen, bouwvergunningen en natuurlijk het sparen van heel veel centjes. Regelmatig kwamen er “ik vertrek” momenten voorbij of was het zo druk in Nederland, dat we dachten “waar zijn we aan begonnen?!?”

Maar onze droom bleef bestaan en uiteindelijk kregen we steeds meer zin om het echt te gaan uitvoeren. Dus in het najaar van 2021 zijn we naar Galera gegaan om de grote verbouwing op te starten. De weg hiernaartoe was een spannend avontuur, dat niet zo van het één op het andere moment is ontstaan. In onze blogs zal ik jullie wat meer hierover vertellen. Laten we beginnen hoe we hier terecht kwamen! 

We hadden het hartstikke fijn in Nederland. Maar in Spanje is er iets dat ons van binnen extra sprankeltjes geeft. Ik zal in dit eerste blog jullie meenemen naar de start van ons avontuur en wat ons deze grote stap heeft doen zetten.

Martijn had tijdens zijn afstuderen een goed idee om een wieleraccommodatie te beginnen. Hij schreef zijn afstudeerscriptie hierover en omdat hij zo achter zijn concept stond stelde hij aan mij voor om het ook daadwerkelijk te gaan uitvoeren, in de Ardennen. Ik was gelijk enthousiast. Ik zou graag in de hospitality werken; ik word er erg blij van om anderen zo goed mogelijk te verzorgen. En dit samen met je partner doen, vanuit je thuis op een toffe plek leek mij een droom. Ook mijn vader was enthousiast om het roer om te gooien en dus gingen we dit samen doen. 

Zo jong als Martijn was, ging hij er vol voor. Een geschikt huis (lees: klein kasteeltje) vinden in de Ardennen was niet goedkoop en zonder blikken of blozen ging hij naar diverse Belgische banken om een lening van bijna 1,5 miljoen te vragen. We waren er heel dichtbij, maar toch voelde er iets niet goed. De grote lening, de andere (hoge) maandelijkse lasten, de beperkingen van het weer voor je seizoen/boekingen… 

Het plan werd in de koelkast gezet! Toch bleef het ergens kriebelen en al snel keken we naar andere locaties. Een eiland kopen in Tonga, of toch iets dichter bij huis? Dat laatste paste beter bij ons en we waren er al heel snel uit dat als we voor een mediterraans land gingen, dat dat Spanje moest zijn. Onze zoektocht naar een bijzondere plek begon aan de kust bij Malaga. Daar was weinig voor veel geld, druk verkeer, veel herrie. Dat was niet wat wij zochten. We gingen wat meer de binnenlanden in. 

We zagen een terrein met allerlei kleine gebouwtjes bij een felblauw stuwmeer. Het stond op een site van een Nederlandse makelaar Piet uit Huéscar (Granada). Hij bood ook veel grotwoningen aan, maar dat leek ons helemaal niets. Het was ruim 2 uur rijden, maar toch besloten we te gaan kijken. Piet had het goed voorbereid, want we kregen een lijst met 11 objecten (waaronder 10 grotten) en samen met een lokale aannemer gingen we op pad. Als eerste liet hij ons kijken bij een grotwoning van Belgen. Deze was recent gebouwd en heel modern. De grotten waren fris wit, hoog, glad gestukt en hadden een hele aangename temperatuur. Dit was toch wel iets anders dan we ons hadden voorgesteld! 

Het stuk terrein wat we op de website hadden gezien, bleek in het echt niets. Het lag aan de verkeerde kant van de dam, het terrein was heel steil en echt alles moest nog gebeuren…. Helaas! Maar toen kwamen we in Galera uit. Hier lag een stuk grond met een ruïne van een oude schuur met daarachter 9 grotten. Door de verschillende projecten die we die dag al gezien hadden kregen we meteen een beeld van wat we hier mee konden. En toen was er nog de ligging; het uitzicht op het witte dorpje was prachtig, zuidelijk gericht, dus de hele dag zon. Geen echte buren, maar wel binnen 12 minuten lopen van een dorpje. Een klein dorpje dat wel, maar het leefde. De barretjes waren gezellig en er was een school voor evt. toekomstige kinderen. We waren op slag verliefd! 

In de bezoeken daarna aan Galera en omringende dorpen leerden we de omgeving goed kennen. De vriendelijkheid en vrolijkheid van de mensen was aanstekelijk. We werden met open armen onthaald omdat we juist naar hun regio toekomen en willen investeren en deelnemen aan hun economie en sociale leven (terwijl er juist relatief veel jongeren uit deze regio naar de grote steden vertrekken). 

Het belangrijkste voor de mensen hier is familie. Sociale contacten onderhouden doen ze vooral buiten de deur met uiteraard wat te eten en drinken erbij. Het leven is een stuk rustiger en minder strak gepland dan in Nederland (ja mañana, mañana dat is soms even wennen). Natuurlijk zijn er ook wel zorgen, maar de regio is erg zelfvoorzienend dus kan zich goed draaiende houden in deze gekke tijden. 

Wij kunnen ons helemaal vinden in de manier van leven hier. De omgeving is echt prachtig en na bijna 13 jaar is er nog steeds veel te ontdekken. Het mooie weer is natuurlijk ook nog een extraatje erbij; de zon en het licht maken de wereld zo fijn! 

We zitten nu in begin van 2023. De grote verbouwing hebben we “overleefd”, maar er moeten nog steeds wat dingen afgemaakt worden. Ook zijn we nog druk met onze website, promotie, het samenstellen van de pakketten. Kortom, het is nog niet klaar, maar we zijn er echt bijna. 

Hopelijk kunnen we in het voorjaar van 2023 ons bedrijf gaan starten!