Hola Baby! Zwanger zijn in Spanje vs. Nederland

Hola, ik ben Christel en samen met Martijn en onze twee kinderen wonen we in Galera, Spanje. In mijn blogs vertel ik over onze ervaringen met het emigreren naar en wonen in Andalusië.

Onze zoon Dani is geboren in Nederland. Toen hij veertien maanden was zijn we geëmigreerd naar een klein dorpje in Zuid Spanje. De zwangerschap en bevalling van dochter Florine hebben we meegemaakt in Spanje. Het is al weer eventjes geleden (Florine is inmiddels 1,5 jaar), toch vind ik het leuk om je mee te nemen in de verschillen tussen Nederland en Spanje tijdens de zwangerschap en bevalling.

Hoera! Dani wordt grote broer!

Onze wens om ons gezin uit te breiden kwam uit. Dani werd grote broer, maar van een broertje of zusje? In Nederland worden er speciale echo’s gedaan om het geslacht van de baby te ontdekken. Vervolgens zijn er allerlei manieren om dit mee te delen (tot gender reveal parties met vuurwerk aan toe). Voor sommigen in Nederland een heel spektakel en best een “momentje” tijdens de zwangerschap. In Spanje daarentegen doet men in het begin van de zwangerschap een chromosomen test op basis van bloedafname (dat kan al vanaf negen weken) en bij die uitslag kan je zien al of het een jongen of een meisje is. Dat staat gewoon op de uitslag! Er wordt niet eens gevraagd of je het wilt weten of niet. Je hoort het en daarna mag iedereen het gewoon weten.

Een meisje! En nu nog een naam…

Al snel wist ik dus dat ik in verwachting was van een meisje en konden we nadenken over een naam. In Nederland is dat het grote geheim tijdens de zwangerschap! Maar in Spanje is het juist normaal om de naam al te vertellen zodra je weet hoe je je kindje gaat noemen. Veelal is de naam ook een afgeleide van de naam van een familielid (zo niet exact hetzelfde als bijv. de vader/moeder of opa/oma). En met trots vertellen de aanstaande papa en mama dit dan ook graag aan iedereen. Voor ons even wennen, toen een paar jaar terug een vriendin over de baby in haar buik praatte als “Lara”. Wij dachten nog dat dit een koosnaampje was, maar al snel werd duidelijk dat ze ook echt zo zou gaan heten, en stonden wij heel verbaasd te kijken.

Bij de zwangerschap van Florine hier in Spanje kozen wij toch voor de “Nederlandse manier” om het geheim te houden (ook omdat we er pas vrij laat uit waren welke naam het moest worden hihi), maar dat heeft wat ongemakkelijke situaties opgeleverd zeg! Mensen die naar mijn buik wezen en vroegen hoe ze gaat heten en wij dan zeiden “dat is nog een geheim”… Hele rare blikken kregen wij af en toe… Zelfs mensen die dachten dat we ze in de maling namen! En wij maar weer uitleggen… “in Nederland is het gebruikelijk om de naam geheim te houden”… Dat hebben we wel 100x gedaan!

We vonden de naam kiezen lastig. Uiteindelijk besloten we om onze laatst overgebleven namen even te checken bij twee goede vrienden. En dat was maar goed dat we dat deden! Wij dachten namelijk ook aan Kiki, een naam die meer voorkomt in mijn familie. Maar hier is een Kiki een vluggertje! Wat ben ik blij dat we onze dochter niet zo genoemd hebben. Stel je voor zo’n blond meisje met blauwe ogen tussen de Spanjaarden en dan een “vluggertje zijn”!?!

Geen verloskundige

Het doorlopen van je zwangerschap en controles gaat gewoon bij de assistent van de huisarts. Een verloskundige kennen ze hier bijna niet, en dan is het alleen betaalde particuliere/privé zorg. De assistent(e) van de dokter houdt bij de controles een checklist erbij, want het is niet één van hun dagelijkse bezigheden, en af en toe ga je voor en echo naar het grote ziekenhuis in de stad. De zorg is daardoor veel minder persoonlijk (ook omdat de assistent regelmatig wisselt). Er is eigenlijk nergens aandacht voor jouw “well being” als zwangere. De relatie dokter/zwangere is ook anders. Hier zegt de dokter “alles is goed” en dan ga je weer naar huis. In Nederland wordt alles uitgelegd en toegelicht (zowel bij goede als bij slechte dingen). Dat is soms heel fijn, maar soms ook wel dat je je daardoor snel zorgen maakt ergens om omdat je over elk detail wordt geïnformeerd. Dat wij hier vragen stelden, waren ze niet zo gewend. Dus dat was af en toe best een aparte ervaring. We kregen wel antwoord, maar het was een beetje ongemakkelijk en onpersoonlijk. Soms voelde ik me daardoor een beetje een “nummertje”. De minder leuke momenten waren dat.

Privé kliniek?

En toen op 22 juli 2023, ik was al ruim 41 weken, begonnen rond 21 uur ’s avonds wat weeën. En tja, omdat het ziekenhuis ruim een half uur rijden is, ga je dan meteen die kant op. Had ik toch de hele weg ernaartoe geen enkele wee!!! Dus we zaten elkaar in de auto aan te kijken van “is dit het wel?”. Straks komen we daar aan en is het niets en moeten we weer naar huis…

Na het inchecken (gelukkig had ik ontsluiting en volgden er meer weeën), werden we naar de afdeling gebracht. Die was verlaten en donker; ze deden voor ons de lichten aan! Een vriendelijke rustige vent van onze leeftijd en een oudere Spaanse dame waren er om ons te begeleiden met de bevalling. Ze lieten ons lekker rustig ons ding doen en waren om de hoek op de gang. Kwamen af en toe kijken hoe het ging en als we een vraag hadden stonden ze er binnen enkele seconden. Er was verder helemaal niemand. Wat een luxe was dat. Het leek wel of we in een privé kliniek waren.

En daarnaast was het een goed en bekwaam team, wat het uiteindelijk heel “fijn (voorzover een bevalling “fijn” kan zijn). Na de bevalling moet je in Spanje wel iets langer in het ziekenhuis blijven, maar dat is stiekem ook wel lekker. Zeker bij een tweede omdat je dan even met z’n drietjes bent.

Vervolgens kom je thuis en dan is er dus geen verloskundige. In de Spaanse gemeenschap is er veel steun vanuit de familie. Voor ons was Florine de tweede dus konden we, met hulp van de opa’s en oma’s, gelukkig op onze eigen ervaring vertrouwen. Anders had ik het wel heel erg spannend gevonden denk ik!

Behoorlijke verschillen

Zoals je kunt lezen dus behoorlijke verschillen tussen Nederland en Spanje rondom de zwangerschap en geboorte. Sommige dingen hebben zijn voordelen, andere dingen zijn minder fijn, vond ik. Al met al kijk ik er wel positief op terug. En, gelukkig gaat het met onze beide kindjes super goed! Da’s het allerbelangrijkste!